Degeneratieve Myelopathie. (DM) is een erfelijke verlammingsziekte die bij veel hondenrassen voorkomt en helaas ook bij de Wolfhond. De hond krijgt op latere leeftijd verlammingsverschijnselen aan de achterhand met euthanasie tot gevolg. Hier worden bij een verantwoorde fokker de ouderdieren op getest.
Hypofysaire dwerggroei / Dwerggen. De genmutaite veroorzaakt een stoornis in de ontwikkeling van de hypofyse. Hierdoor blijft de groei achter en kunnen kaalheid en loomheid optreden. De levensverwachting is ook niet hoog bij deze honden. Gelukkig is het gen gevonden wat dit veroorzaakt en worden alle ouderdieren hierop getest door de verantwoorde fokker of rasvereniging die bewust met zijn honden fokt. Hoe schattig het er ook uitziet, dit is een zeer zeer ernstige aandoening.
Oogafwijkingen zoals PRA (een groep van erfelijke netvliesafwijkingen die in het eindstadium tot blindheid leidt) en Cataract (aangeboren grauwe staar) komen helaas wel voor. De ouderdieren worden hierop getest, dus vraag de uitslag aan de fokker.
Heupdysplasie / Elleboogdysplasie , kortweg HD / ED is een ontwikkelingsstoornis van de heup- ellebooggewrichten. Er mag alleen met HD/ED vrije honden worden gefokt. Vraag de fokker om de uitslag.
Epilepsie. Een aandoening waarbij met enige regelmaat toevallen optreden. De toeval ontstaat door een tijdelijke storing in het funktioneren van de hersenen; een sterk, kortdurend elektrisch signaal wordt onvoldoende afgezwakt en verspreidt zich in de hersenen met de toeval tot gevolg. De toevallen treden bij herhaling op en de tijdsduur tussen aanvallen kan per dier erg verschillen maar ligt gemiddeld tussen de twee en zes weken. Bij epilepsie wordt het onderscheid gemaakt tussen de echte of primaire, de secundaire en de reactieve epilepsie. Bron:http://www.diergeneeskundigcentrum.nl/
Honden waar Epilepsie in de lijn voorkomt mag NIET mee worden gefokt.
Er zijn dus nogal wat afwijkingen die o.a. bij de Wolfhond kunnen voorkomen. Voor bijna alle bovenstaande afwijkingen is er een test/onderzoek die kunnen aan tonen of het dier hier drager van is (het gen bij zich draagt). Een goede fokker zorgt er dus voor dat zijn fokdieren vrij zijn van deze afwijkingen. Het kan zijn dat een fokker besluit om toch te fokken met een vrije hond en een drager. De pups kunnen dan nooit lijder zijn van de afwijking en dus ook zelf niet ziek worden, maar dat kan wel betekenen dat uw toekomstige pup ook drager is. Dit moet u dus ook goed navragen als u in de toekomst zelf wilt fokken. De kans dat u een pupje krijgt die drager is van een van de bovenstaande afwijkingen is dus aanwezig bij een combinatie drager/vrije hond. Fokken met drager op drager vererft lijders en dat betekend kort gezegd dat de pups dus weldegelijk ziek kunnen worden. Dit wilt u uzelf, de pupkopers en de hond natuurlijk niet aandoen. Vraag dus altijd naar de onderzoeks uitslagen voor u een pup of herplaatser aanschaft!!!!
